Een kleine miscalculatie noopt me nu al dagen
Tot thuisblijven en erger nog, me niet voortbewegen
Zoals ik gewend ben – slippend en met meenemen
Van deurposten, kattenbakken en

Tuig, maar voetje voor voetje en dan nog alleen
Op mijn tenen alsof een groot geheim voor mijn
Ogen onthuld gaat worden en niemand iets weet
Behalve ik

En terwijl ik enerzijds geniet van alle afgezegde
Afspraken en eigenlijk helemaal niet zoveel anders
Dan anders leef, behalve dat schuifelen, verzin ik
Anderzijds een heel

Nieuw leven, dromend van een etage voor mij
Alleen, een gevulde koelkast en een schone was
En een lijf waar iemand gewoon over heen gelopen
Is teneinde het in de juiste vorm te krijgen

Als dan alles past, kan ik eindelijk beginnen met
Mijn roman en zeker met mijn romanfiguren om
Na weken oefenen op stiletto’s een weg te vervolgen
Die meer kent dan geheimen, berekeningen of kattenbak