Een andere vriendin, levend nog, vertelt
Heel voorzichtig formulerend wat ze van
Mijn woorden vond, ik vraag het haar

Omdat ik het die ander nooit vroeg en nu
Ik haar vanmiddag ga begraven, valt er ook
Niets meer te vertellen

Ik nam gewoon aan dat zij mij las zoals ze
Chimpansees steunt in een strijd tegen
Ontbossing of

Geld verzamelt voor geslagen echtgenotes
En passant de wilde orchidee in het vrije
Veld latend

De ogen tegenover me, kijken nu weg en
Haar langzame lippen zeggen dat ze vooral
Zo verdrietig van me werd

Dat ik weliswaar heel muzikaal wat teweeg
Breng, zeg maar dansend in mijn zondagsjurkje
Maar dat er geen gezang klinkt

Hoogstens een Ave Maria door een onvolgroeide
Jongen wiens te hoge stem voor plagerijen zorgt
Zoveel eenzaamheid, zegt zij