Tranen stromen over mijn wangen, ik zie
Heel duidelijk hoe ik huil, ik schuil nog
Tegen het vel van de kat die
In mijn gezicht geduwd wordt en ik zie
Zijn grote handen het beest houden en
Hij glimlacht, vaag en
Onbeholpen zoals altijd en hij verontschuldigt
Zich, hij wilde me verrassen, niet laten
Huilen, denk
Ik, hij zit op mijn bed, mijn grote dode
Pappa en doet zoals mijn zoon doet: de
Poes zegt me
Welterusten, ga rustig slapen nu hè, en
Dan begint het huilen, de poes wil uit
Zijn armen
elbert gonggrijp
31 januari 2012 — 19:57
Heel ontroerend dit…
alja
5 februari 2012 — 09:16
ik weet nog steeds niet wat je bedoelt en of het goed is of slecht, dat wat ik oproep
ik heb deze tekst apart gezet en lees haar af en toe terug en ik wil reageren maar weet dus eigenlijk niet hoe
wat is mijn ruis? wil ik wel gekend worden? en dan nog, als jij me niet kent, wie dan wel?