geboem-boem

(als ik dit nu tussen haakjes zeg, is het bijna alsof het
Er niet staat, het is in ieder geval niet erg, niet serieus
En u belooft er niet op terug te komen, u vergelijkt het
Niet met een gebruiksaanwijzing of een toelichting en
Het is ook niet grappig, ik doe gewoon alsof

Het niet van mij komt, deze tekst, deze angst, dit gebots
Tegen de beschermde lijn van een krom zwart streepje
En pas helemaal aan het eind weer, weet u dat hij er
Staat en ik vloei nog wat over, ik mors nog wat en strijk
Er met mijn vinger langs

Alsof ik mijn mascara orden die als altijd in klonters
En met vegen onder mijn ogen belandt en dan veeg ik
Met vieze vingers weg zodat ik huilerig lijk en slecht
Uitgerust en slonzig, vage tekens van verzet, volwassen-
Heid en verlangen, handen

Afvegend aan de zijkant van mijn lijf, waar dan, zei de
Vaste bezoeker en trouwe lezer, ga je over schrijven en
Ik, bezoedeld nog, droomde over uitzicht op het water
En witte wanden hoog en ranke stapels wit papier die
Steeds kleiner werden, er

Ligt, zei ik hem, nog een heleboel, maar mijn voeten
Schopten tegen gekreukelde ballen, mijn hoofd lag op
Mijn handen, geraakt door een scherp gevouwen F16
Op de werktafel zwarte druppels en door het raam
Muren van steen)

log ze zegt dat zij niet zwaaien kan van 27 juni 2010