Heimwee, zo vertel ik vandaag een ander, is eigenlijk
Een zinloze emotie, wat huishoudelijk gezeur, wat
Tranen in de marge, ik moet eigenlijk

Tegen veel meer kunnen, nou nee hoor, zegt hij en
Dan vervolgens of ik mee wil werken aan een nieuw
Program op zijn radio dat

Een nieuwe beweging op gang wil brengen, zeg maar
Een soort Occupy maar dan zonder politiek, een
Verdieping in een

Leeg gevoel, een bergje in een vlak land, omdat ik
Zegt hij, best wel positief schrijf, ik kijk hem verschrikt
Aan, positief

Is een begrip dat ik nog nooit aan mijn woorden gekoppeld
Heb, een vlaggetje, denk ik, op een fiets, een bel met
Disney figuur, een

Ratelend knikkerspel op mijn spaken, hij is dan al verder
En luistert niet naar mijn geklepper, en terwijl ik de heuvels
Afsuis en even in de

Lucht zweef, beweert hij dat heimwee zonder voorafgaande
Reis, plan of bagage misschien wel een ultieme kreatieve
Daad is