Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

het geheel zorgt voor verbinding met de buitenwereld

Misschien is het ook wel zo, zeggen twee vrouwen
Bijna tegelijkertijd, dat wij een andere taal spreken
En dan niet dat murmelende zachte onduidelijke

Dat hij ons verwijt, niet die kooswoorden en dat
Flemerige overbodige maar gewoon met veel meer
Verstand van

Zaken als hart en ziel, lijf en leden, zucht en steun en
Overgave op het juiste moment, zo ongeveer vlak
Voordat hij

Zijn mond dichthoudt en moeilijk kijkt, bij de een is
Het een zonnige morgen vroeg en ze heeft net zijn
Naam opnieuw in de agenda

Gezet, bij de ander is het een drinkende avond laat en
Zij heeft net zijn naam uit haar bestanden geveegd
Bij mij is het gewoon

Met dichte agenda toch wel weten dat de dagen gevuld
Worden, mijn vinger zal over zijn fronzen trekken en
Hij zal pas glimlachen in zijn

Slaap, dromen terwijl ik wakker lig, praten terwijl ik
Mijn slapend lijf in hem vouw en dat murmelend
Flemend zacht

 

« »