Ik ben bang dat ik het straks verleerd ben, dat ik
Behalve naar het kijken op een witte pagina en
Zelfs ver daaronder, nooit meer mijn eigen

Woorden terugzie, dat alles dat geschreven is
Op die ene vermaledijde site voorgoed verslonden
Is door een, volgens het

Weblogbeheer, verantwoorde en noodzakelijke
Verhuizing, en dat het ook betekent dat ik blijkbaar
Wèl hecht aan u als lezer

Want ik maak deze weblogloze dagen geen berichtje
Voor mezelf, ik wacht schijnbaar geduldig alsof
Een liefje overzee

Nog wat talmend met vertrektijden en bagage
Eindelijk de echt grote oversteek waagt, hem niet
Aansporend tot

Haast of zorgvuldigheid, nee, slechts lijdzaam
Langzaam hem het feest bereidend dat ik in mijn
Eentje maar niet vier

(op facebook gepubliceerd 27-08)