de deur open
Het zwaaien is nooit meer gemeend dan vanaf hoog, vanuit de schommelende boomhut, herkenningsgebaar en welkom tegelijk en dan vier…
Het zwaaien is nooit meer gemeend dan vanaf hoog, vanuit de schommelende boomhut, herkenningsgebaar en welkom tegelijk en dan vier…
Weer dezelfde handeling, dezelfde opeenvolging van, weer hetzelfde beeld. Tijd die zich opvolgt, opdringt, verspringt en in het niets verdwijnt….
Het is het gevoel van vergeefsheid, daar geweest te zijn maar zonder dat hij het zich herinnert. Van een, twee…
Eén figuurtje op de rijweg, de ander op het fietspad en dan daartussen de vader, rustig lopend en weer daarachter…
Opnieuw is het alleen de camera die alles registreert. Zijn handen die sturen, zijn oog dat beslist, dezelfde afstand die…
In het zonlicht de kruimels, de lange haren, het stof, de schaduwen van het leven. Zoals een hartje dat, getrokken…
We zijn eigenlijk een tweeling, zegt L., want we zijn bijna op dezelfde dag jarig, alleen S. is twee jaar…
Zoals altijd zal er een opmerking komen over de bloemen op mijn armen, de kleuren en de namen en draait…
Er is een vriendin die vraagt of de ramen net gelapt zijn en beweert dat ze zo’n helder uitzicht heeft,…