van tijdelijke aard
Nu de bomen voller worden, wordt het hart leger. Het gebaar waarmee mist. Alleen in de lucht daarachter spelen wolken…
Nu de bomen voller worden, wordt het hart leger. Het gebaar waarmee mist. Alleen in de lucht daarachter spelen wolken…
Zij omschrijft mij met de zorgvuldige woorden: dat zij van mij zouden zijn. Of ik eerstelingen plant in mijn tuin van…
We zouden zijn gaan varen. Onderweg had iedereen gegroet. Hij kon sturen met één hand slechts, de ander onder mijn…
Om te kunnen schrijven over hem: mij veroverend tot de laatste plooi, bezit nemend van. Hollend langs mijn bezwaren, de…
Nog steeds is het uitstel. Fietst u wel eens langs B. vroeg een man en toen ik bevestigde, zei hij…
Op de terugweg mat ik het licht, heen de meters. De wind hield aan, ik had niets dan drieduizend woorden,…
Terwijl de dichter naar een ander woord voor ‘schoonheid’ zoekt, begeven we ons in de waan van deze wereld. Hij…
Over de lage velden verspreidt de adem zich sneller, wolkjes boven de op elkaar liggende schapen, pluimen riet in de…
Voorheen gleed ik bloot en half uit de trein en wapperde als het ware voor de wind en het spoor…