verderop wacht de mens
Hij zegt dat de tekeningen op mijn lijf nauwelijks verkleuren, hij trekt ze zelden na met zijn vingers maar heeft…
een nieuw optreden van mij
Hij maakt er een opname van, hoe kwetsbaar ik daar sta en met mijn armen maai, hoe ik gil en…
alleen de zwarte strepen
Vroeger was het antwoord nog stoutmoedig, ietwat vilein en vol gespeelde overtuiging, nu is er bij voorbaat een excuus, een…
boven de weke hals
In de dagen dat hij weg is, ben ik hem. Ik kijk naar mijn wanden waar ik bloemen trok van…
daar maken we weer poëzie van
(in Arti et Amicitiae met de Jeanne Oostingprijswinnaars 2018 Bettie van Haaster en Henk Visch en de ontroerende installaties van…
te doen als altijd
Of ik nog even wil verklaren waarom en met welk materiaal, vraagt een tentoonstellingscommissie, ik denk aan fietsen door het…
de open plek
Alleen te zijn binnen die steeds van kleur wisselende muren, te dwalen zonder stemmen te horen weerkaatsen tussen het licht…
bevestigend knikken
Er is het grapje over de naam. Met mijn vinger wijs ik waar de ‘open plek’ op mijn arm zal…
een kwestie van voorbereiding
Dit keer zijn er beelden die beschadigd langs de kant staan, sommigen onder een papieren zak, schuifelend trekken we langszij….