De foto is van jaren geleden, het zilveren vestje met de roze
knopen allang in de bak voor het goede doel,

en niemand in het dorp die de krant bewaart, de bonen worden
gedopt op het nieuws van gisteren, de schoenen

gepoetst, schaatsen in het vet wellicht en op wie lijken we nog,
de voorbeelden liggen onder de grond, er zijn

tal van nieuwe bewoners en dat ene liefje lijdt aan geheugenverlies,
althans dat vermoeden we. Bovendien is er een

algemene ontkenning, dit beroep accepteren wij niet, ze was altijd
al anders en het is niet dat ze er rijk van wordt.

Eigenlijk ligt ze zelf ook allang in die bak voor het goede doel,
er staat er nog een voor de kerk als een romantisch

afspraakje met een arme dichter. Ze lacht wel lief evenwel en
misschien gaat er toch een fietsbel als ze langsloopt of een

schril fluitje.