Het zijn zijn sportkleren die als teken van verzet blijven
hangen aan de natte waslijn en haar gesloten
mond, drie rokende vriendinnen die langskomen vlak voor
etenstijd, de baby die huilt en de vergeten
boodschap die hij nog even moet doen zodat hij opnieuw
de trappen neemt en met de deur slaat, de auto
start en pas veel later zijn maaltijd krijgt. De buren met
de vingers in de oren en een zonnebril op,
het eeuwig stofzuigeren in een schone woning, alle ramen
gesloten en het witte kant in een gele kleur
als bewijs van hoe het moet, drie meter voor de prijs van
een op de markt van twintig jaar geleden, zijn
moeder die hier ooit als eerste was en nog steeds niet weet
hoe ze meer moet zeggen dan ‘prettige dag’.
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x