Ik dacht toch echt dat ik door minder woorden te gebruiken
duidelijker zou zijn, u kon me makkelijk kwijt

op die ene nog lege plank, zoals ik mezelf kwijt kon in mijn
spaarzaamheid en behoedzaamheid, maar nu zegt hij

dat die lange stukken, dat proza-achtige, toch beter in de smaak
vallen dus of ik toch nog eens wil kijken of

er nog wat hout in de schuren staat zodat we planken kunnen
bijschaven, spijkers in de mond en alvast wat oefenen

door de armen te zwaaien, en spaarzaamheid is wel erg ouderwets
en als de liefjes dood zijn waarom zou je dan

behoedzaam zijn, en ergens heeft hij misschien wel gelijk want
nu lees ik dat duidelijkheid een kwestie

van de lezer is en helemaal niets met mij te maken heeft, ik
bedoel, rijmen deden we toch al niet.