Deze lege tijd tussen ons was vroeger ruimte voor verzinsels en
halve nachten van gedraai, in gevecht met spoken als

sprookjesprinsessen en de buurvrouw op de hoek, assistentes die
beter hun best deden of gewoon zo dom waren om

te blijven, en wat restanten uit de voorraadkast die ik overboord
kieperde om zo de richting aan te geven. Nu is deze

tijd gewoon leeg. Het is gewoon weer december en pas als de
kerststol in het schap van de bonusprijsjes ligt,

de ballen op straat, de toeristen weg, de deuntjes uit zijn hoofd
en de foto’s weer opgeborgen in de mapjes waar ze

horen, de titel correct dit keer, gaan we over tot het nieuwe jaar,
ook leeg maar zeker met hoogtepunten. Zo kan hij met

zijn verjaardag, Pasen en alle festiviteiten van de jarige stad best
nog doen alsof er niets aan de hand is. Vol is het nieuwe leeg.