“Ik ga onverrichter zake naar huis, wat is dat voor zaak? En hoe kan die verricht worden? Het leven gaat zo snel. Er zijn zoveel cruciale vragen die we nalaten te stellen, behalve in ons diepste wezen, zoveel kwesties die we vermijden, zelfs als de mensen die voor opheldering en informatie kunnen zorgen nog in leven zijn. We zouden ze op kunnen zoeken en antwoorden van hen verlangen, maar dat doen we niet, omdat? We hoe dan ook geen antwoord zouden krijgen, ook niet als we erom bedelden of smeekten, of omdat het de prijs, de vernedering, de gêne niet waard is. We zien af van cruciale informatie om het ongemakkelijke te vermijden, in dit ene kleine leven, terwijl het onopgeloste, het onduidelijke ons een leven lang kan blijven kwellen, vooral ’s nachts, nietwaar?”

 

uit De waarheden van mijn moeder, Vigdis Hjorth
vertaald uit het Noors door Angélique de Kroon, Ambo/Anthos 2024