Er is een vreemde lege plek ontstaan tussen dit venster en
het volgende waarvan ik de luxaflex zie hangen,

half open en een paar centimeter boven de vensterbank, alsof
iemand bewust dat alles in orde heeft gemaakt zodat

de toegang vrij is, terwijl een ander per ongeluk de vuilniszak
heeft vergeten en de meeuwen de kans heeft gegeven

de inhoud over het voetbalveld uit te strooien, plagerig en
traag, het tempo ophoudend waarmee de

kleinsten met hun vader tegen een blikje schoppen en joelen
en beide partijen weten dat morgen nog meer

van ons onthuld wordt: de kerstkrans nog op de groene deur
naast de luxaflex, het tafelkleed voor mijn raam

het touwtje waarmee ik haar strik, het meeuwenpaar op de
schoorsteen en de bal in de plas hierachter.