Puntschoenen, een strak pak. Een mooie man passeert
links van me. Een vage geur van leer, sigaret,

kaneel en ik lig meteen op donkerblauw satijnen lakens,
hoor het accent van een man van vele jaren

terug, de autodeur die zachtjes in het slot valt, onderweg
een duizelingwekkende snelheid. Ik voel

in een seconde de warmte van zijn huid, de olieachtige
glans, het gladde dier, de druk op het mijne

terwijl de man van vandaag zijn boodschappen in zijn
hand neemt en door de uitgang vertrekt.

Ik heb meer, de caissière zegt iets over het weer, weekend
extra lang, verlaat de omgewoelde lakens

en trek voorbij de buiten ontstane file een nieuw spoor.
Rozen misschien of patchoeli en niets donkerblauws.