“Verbeten probeert ze de ontbrekende naam terug te vinden, persoon en naam te matchen, alsof ze twee gescheiden helften wil verenigen. Misschien zijn op een dag ook de dingen en hun benaming niet langer één en kan ze de werkelijkheid niet meer benoemen, dan zal er alleen nog onzegbare werkelijkheid over zijn. Wil ze door middel van het schrijven een vorm zien te vinden voor haar toekomstige afwezigheid, dan is het nu of nooit, dan moet ze onmiddellijk beginnen aan dat boek dat alleen nog bestaat als een ruwe schets, in de vorm van duizend aantekeningen die ze al twintig jaar met zich meedraagt, zodat ze van de weeromstuit ook een steeds langere tijdsduur moet bestrijken.”

Annie Ernaux, uit Les années, vertaald tot De jaren door Rokus Hofstede, De Arbeiderspers 2020