Dagdromend kun je struikelen over een bepaald detail, je herinnert
je niet meer welke jurk je droeg en of het nu degene was
die je moeder nog genaaid heeft of het uitverkoopje van toen en
of de knoopjes klein waren en zwart of misschien
wel ontbrekend. Iets moet soms helemaal opnieuw, over-de-nieuw
zoals een kind zou zeggen, zorgvuldig of
stampvoetend. Op hetzelfde punt gekomen kun je beslissen of je
de jurk uitlaat, je draagt altijd een broek en wuivende
rokken zijn beslist een pré maar schurende blauwe dijen van een
afgevende spijkerbroek, het was nat en je bevroor,
doen het ook best aardig. Je kunt dan weliswaar niet je hoofd in
meters tule verliezen maar moet met voeten op pijpen
langzaam omvervallen maar voor de afloop van het verhaal maakt
het niets uit, alleen wat droeg hij nu ook alweer?
Reacties door alja
vaak ongewild
dank Frank
het verkeerde perkje
bij alles dat W. vertelt, zegt hij 'maak daar maar ...
hoe lief tegelijkertijd
dank Leonore
de 2e column voor de site van Pom Wolff
Hij is er nog, speelt piano en leest! Dank voor ...
mijn veiligheid
ik houd in alle opzichten meer van het suggestieve, x