ondertussen

Vaak was het een combinatie die mijn mamma maakte: een
zachtgeel of lichtblauw, een jasje bij een rokje, een vestje
bij een heel licht kriebelend truitje, het was

het feest waarbij in de deuropening een narcis werd uitgereikt
naast de warme hand van de voorganger of de, ook gele, plak
cake van de bakker op de hoek die blijkbaar bezorgde

in het bijgebouw naast de kerk waar plots alle kinderen in het
nieuw gestoken waren en de ouders van een zeldzame vrolijkheid
getuigden en stemmen, door elkaar, een

heel nieuw seizoen aankondigden. Dit was de overgang naar
een beter leven, een hernieuwd leven, een leven sowieso en
Hij had dat ons bezorgd en de zon, ook geel,

was getuige zoals al die geknakte bloemen, vochtig geworden
in de hand. Ze kwamen in een lege melkfles, net met hun kopjes
boven de hals en stonden nog drie dagen in de keuken.