Amsterdam ligt even in Amerika, dan roept mijn kleinzoon
giechelend vanuit zijn moeders armen nee en

Nederland, onze hoofdstad wordt de zijne en de hele avond
is er alleen dat geweldige nieuws, alle gezinsleden

bellen elkaar en buitelen over elkaar heen en verzinnen lange
tafels waaraan we eten en feesten,

kleffe logeerpartijen, eindeloze voorleesbeurten, aanraken
vooral, het ruiken en voelen van diegenen waar

we het meest van houden. Nieuws gepresenteerd door een
vrolijk kind wordt zoveel groter dan welk

bericht daarvoor. In zijn handje een favoriete auto die door
de lucht zoeft en alvast op mijn schoot belandt,

dansend de haren van zijn moeder die jaren hiervoor uit de
straat galoppeerden, haar rug draait zich eindelijk.