Als ik het opschrijf, is het voorbij en ben ik definitief
weer thuis, kom ik terug in de dagelijkse dingen,

zoals hier. Voorheen was dat juist de reden het te noteren
en niet alleen op deze plek. Agenda’s vol,

symbolen op de muur, pen op de zijkant van je hand, een
groet onder de postzegel, enveloppen op je

deurmat. Bewijzen tegen het vergeten, het herhalen het
teken van bestaan, logboek tegen de dood.

Als teken van vertrek groette ik vanaf het papier, eenmaal
thuis holde ik naar de kantlijn, misschien

meer voor jou dan voor mezelf, een lezer moet niet nodeloos
verontrust worden. Even twijfel ik of ik zelfs

degene was die schreef zoals ik nooit zeker ben van de reis,
de deur nog in het slot draai en liever doe alsof.