Nadien nog je lichaam weten, op zoek naar meer. De dingen
gebeurd laten zijn. Zo gaat emotie voorbij. Alles herinnert teveel
aan jou, ik heb je hier nog kunnen zien zitten, in een huis,
een tuin, als het kon, als wij zouden.
Wij zijn zo duidelijk als het moet. Wij moeten onze manier van
kijken leren begrijpen, het maximale halen uit liefde. Je mag
mij een beetje aarzelen, maar kies mij. Jij mag mij hebben.
Jij ben mij zowel vandaag als gisteren.
Je zit hier zo te zijn, zo hartverscheurend mooi, nog te
vroeg voor een later nu. Ik wil je nog tekenen met mijn handen,
het blindelings verlangen van ogen voorzien. Een wit
wachten op betekenis, het arriveren van geluk –
Elbert Gonggrijp, Voor mijn liefste, n.a.v. de gedichten van Herman de Coninck
Egmond aan den Hoef, donderdag 31 mei 2018
elbert gonggrijp
4 juni 2018 — 11:04
Lieve Alja,
geweldig dat je dit gedicht ” Braille ” op je website zet. Ik zie alleen dat ik een foutje heb gemaakt in het gedicht. ” Je ziet hier zo te zijn ” had natuurlijk ” Je zit hier zo te zijn ” moeten luiden… Maar fijn dat je het dus geplaatst hebt!
Lieve groetjes,
Elbert
alja
5 juni 2018 — 05:40
vanzelfsprekend, Elbert, x