Lang kan men het uitstellen: het volgend bord wordt
aarzelend de kamer in gedragen, de

rangschikking vindt aan het aanrecht plaats, de bereiding
ver daarvoor, geuren die langzaam in

het huis trekken, met de billen duwt men de kastjes dicht,
er balanceren glazen op de hand, vingers

strekken zich onder dienbladen, bijna draait zich een
pirouette bij de hal, er moet ruimte worden

gemaakt, strepen over de vloer door stoelpoten, schoenen
die dansen van ongeduld, het doorgeven

volgt, het glas wordt geheven terwijl we op het puntje van
de zetel meteen bereid zijn terug te gaan naar

die kleine ruimte waarbinnen wij verzonnen hoe we de
ander zouden trakteren met onszelf.