ook al is dat misschien alleen vandaag

Ieder gedicht is natuurlijk een brief aan een lief die, afwezig
want op wereldreis en ingescheept naar verre

oorden, onbereikbaar geworden is, ieder bericht een teken
van leven tijdens die afwezigheid zoals ieder

woord een roep om terugkeer is, aandacht en bevestiging
alsof de reiziger voortdurend heimwee heeft en

niet zijn eigen koffers gepakt heeft maar onder dwang werd
afgevoerd. Daarbij staat de schrijver aan

de kade, in het zwart bij voorkeur of loopt zij bijna in het
kolkend water dat wenkt en zuigt en zingt.

En dan de haastig geopende enveloppes, bijeengehouden
met rood lint, die op de borst van de lezer

voor veiligheid en bescherming zorgden en het hart lichter
deden kloppen en het thuisland dichterbij.