Vrouwen vliegen alle kanten op, er lopen er een
aantal over een dijk, er fietsen er drie,
vier door de hoofdstad, er borrelen een paar in een
Italiaans restaurant en ik verzamel nog
kinderen, van werken komt niets. Ik bezoek een
toilet met een spiegeldeur en bewonder
mijn hooggehakte wreef en hoe de broekspijp net
op goede hoogte valt, ik wil haar
op de foto maar zoek niet naar mijn camera en er
was iets met de kleur roze. Misschien
omdat de bezoeker zijn wijn meehad en in het gesprek
vond dat ik het gewoon kon doen: die
afspraak vergeten, uitslapen, bezwijken onder zijn
druk en niet hardop te schreeuwen ’s nachts.
elbert gonggrijp
15 december 2017 — 15:09
Caleidoscopisch wervelend beeld weer Alja waar van alles in zit. Een film gelijk en dat vind ik vaak de kracht van jouw poëzie. Op Facebook weer te delen daardoor…
Groetjes,
Elbert
alja
15 december 2017 — 15:56
zag je jezelf terug in die andere film? en dank je lieverd