Een middag met mannen die vragen of ze je mogen kussen,
eentje die op zijn knieën gaat, eentje die
het podium in gereedheid brengt, eentje die de lampen richt,
eentje die de tango met je danst daarbij
zijn been behendig om het jouwe haakt, eentje die vanuit de
schemerige zaal knipoogt. Een middag met
vrouwen die niets vragen maar kijken naar je haar, het pasje
waarmee je van het verhoginkje springt, zelf
in het licht gaan staan, knikken bij mijn vragen, hebben ze nu
ook wel eens dat je eigenlijk niet en dan dat
samenvallen wat we daar pas doen. We praten bijna nergens
echt over maar herkennen de schaduwen van
onze lijven. Het is een man die vraagt waar of hij me nalezen
kan, het is een vrouw die de pagina’s keert.
elbert gonggrijp
19 november 2017 — 09:01
Mooi getroffen Alja! De scheidslijn tussen mannen en vrouwen is weer mooi bepaald….
Groetjes,
Elbert