De verbinding die anders moeiteloos tot stand komt en
ook wel binnen drie seconden, mijn

binnenrollen in uw wereld, het bloot achter het scherm
de voorwaarden scheppen voor deelname, het

oplichten van mijn panelen en stralen van aanwezigheid,
het zacht zoemen en zoenen van

de laatste zoon die het scherm binnenzwaait, lachend
naast zijn lachende moeder, de tijd tussen

gisteren en vandaag en het oplossen van de vragen die
elke morgen immers het antwoord kennen, die

tellende overgave is veranderd in een hoestende, oude,
flitsende zwartheid waarvan onduidelijk is wat

het ons brengt: u de schrijver, mij het ongemak maar
niet na een angstaanjagende en te lange stilte.