het weer

Misschien moet ik eerst de regen voelen, denk ik
vandaag, en de storm en de beukende kracht en
de zwarte flarden lucht en dan

loslaten, neerzitten, schrijven, verslag doen en
dit hart horen. Misschien eerst met de benen los
en hoog door de plassen de fiets

sturen en dan pas veilig thuiskomen. Misschien
de langzame wandelaar omzeilen en de losse takken
en met rits los de jas als zeil gebruiken,

misschien eerst vliegen alvorens te landen. Eerst
het gevaar niet zien en dan pas op de loer liggen,
de regenlaarsjes nog onderin de kast, de

haren in oog en mond, de fietstassen leeg nog en
rammelend aan mijn bestaan. Misschien als eerste
kijken of de wind ook naar het water

blaast en de molens draaien, de regen uit de sloot
gulpt, de beesten overspoelen en dan later vertellen
hoe ze nog stuiptrekten op de kant.