De lange meldt dat hij op het knopje resetten heeft gedrukt,
zo ergens tussen vliegen en aankomen, op de

grond slapen en vooruit lopen, tussen Star Wars en Gruffalo
in en de kleine vuistjes van een Santa Baby die

op zijn neus terechtkwamen. Zelf hang ik nog tussen twee
werelden waarbij ik de kat baby noem en

onverminderd koeterwaals praat in de hoop op een reactie.
De afwezigheid van meer doet me het huis

ontvluchten. De aanwezigheid van zoveel minder doet me
in de toren schuilen, rookpluimen en

slierten rood achtervolgen me. Bijna springen de ruiten. Er
zijn negen nieuwe buren die tegelijkertijd

in verschillende kleuren auto’s hun tuin bevolken, kerstbomen
en lichtjes mee. Resetten is voor iedereen.

Opnieuw beginnen is zinloos. Maar tussendoor is er iets gebeurd.