Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

de sterren

Hij laat een blauwe wolkenloze lucht zien, een vol
glas waarin je de ijsblokjes kunt horen botsen,

zijn bekende grijns en daartussendoor per ongeluk
een stuk van haar bloot been, een

sandaaltje bungelt los aan gelakte nagels, ze is zo
vreselijk keurig. Dat maakt treuriger dan

de inhoudloze opmerkingen dat het leven niet door
wie of wat dan ook verstoord wordt, in

het Frans opnieuw. Er is simpelweg geen beginnen
aan en hoewel we al jaren hele onderdelen

met elkaar uitwisselen en vooral ook praten over die
inhoud, volsta ik dit keer met

een bloeiende tomaat op mijn terras, een Pokemon
in mijn fietsmand en een literverpakking ijs.

 

 

« »