de leiding

Niet te worden zoals zij: met schelle stem door
het apparaatje naast de voordeur pratend met
de wereld, hijgend na elke zin

alsof zij daadwerkelijk de zes trappen nam die
haar met buiten verbinden. Alle regels met
‘lieverdje’ eindigend terwijl zij

niemand kent en ook nog waarschuwt voor de
onverlaat die zomaar aanbelt. Onrustig soms
schuifelend met alle meubels en

timmerend tegen de muren maar veelal van een
jankerige stilte waarin zij de hele dag televisie
kijkt en eet. Ze heeft koekjes met

een roze rand die haar begeleider in groten getale
koopt en haar brengt, alleen hij komt tot bovenaan.
Hij stelt zich aan mij voor, geeft

haar roepnaam en bijzonderheden. Waarschuwt
u mij, zegt hij, als u iets anders hoort. Ik geef
hem door hoeveel koekjes ik wil.