dat lichte schuren

Het is als in de dagen na de wisseling van het nieuwe
jaar: niemand’s land waar rode flinters

de straten sieren, kruitdamp tussen de stegen, kinderen
op zoek naar bruikbare restanten; loze

dagen met wat felicitaties en goede raadgevingen, moe
van leegte en nieuw begin.

Zo waait de wind hier anders, vallen vogels loodrecht,
moet de zon nog haar plaats bepalen.

Zwarte kringen op het beton ondertussen, etensresten
achter de ijzeren hekken, een flard

kleding uit een opengelaten raam, een pop waaruit de
benen zijn gedraaid onderaan de trappen.

Een verzameling van alles dat nog van pas kan komen
wanneer wij leven gaan.