serieuze pogingen

Vanuit de warme slaap achter dit scherm waar de woorden
dezelfde warmte hebben en de ochtend nog mild en

aarzelend is, geen lijsten in het hoofd ontstaan over laatste
boodschappen, mannen of wensen noch

vermoedens, happend naar adem tegen wind in, dat je stil staat.
Dat komt pas later. Dan heb je al

geschreven dat de dagen warm zijn of hoe je droomde over
gaten die in je gezicht vielen terwijl je

achterover in een hooiland lag en over je heen vliegtuigen
losjes lading loosden, onherkenbaar

gemaakt maar gevaarlijk vertrouwd ruikend. Omdat je toen
wist hoe wakker je later zou

moeten zijn teneinde te kunnen opstaan en weg te lopen van
dit alles. Vasthoudend aan dat ritueel overleven.