Ook haar boodschappenlijstjes zijn deel van het
groter plan en hoewel geschreven in het

ronde, kinderlijke handschrift, serieuze pogingen
ook dat te beheersen op een zelfde

gedisciplineerde wijze. Zo is haar weekindeling,
de lunches die reeds aangekondigd in de

warme huiskamerlucht hangen te wapperen op
de koelkastdeur. Zij noteert grammen en

onsjes terwijl mijn lekkende hand gul reeds
voor aanvang strooit. Er zit een logische

opeenvolging in haar alles. Toch vraagt ze mijn
ingrediënten: nog een keer de kerstsnoepjes

uit haar jeugd, de vruchten in het brood, de
met rum doordrenkte koek, mijn

honger en mijn warme hals en haar koele hand
die dan het dankjewel langs mijn haren haalt.