Nog precies weten hoe we liepen daar. Hoe gericht
zijn camera slingerde en zijn lijf daar

achteraan. Hoe uit alle kleuren het naakt het witst
was. Mijn shirt een weinig open. Handen die

uit haarzelf de beweging maakten. Cirkels van
bezoekers die verscholen achter

bonte coulissen verhalen maakten. Geluiden die
later terugkwamen. Wat we

deden met haar inhoud. Hoe ik nu langzaam en
bewust het je toevertrouw:

damp die nog opstijgt uit de opening bij mijn hals,
rood uit mijn zwarte plooien, dansende

passen van ingang naar uitgang en hoe we leven
binnen de kaders van onszelf.