mijn hart

In plaats van mij bloot te leggen dekte je mij
toe. Er waren ritselende geluiden

in je hoofd, zei je. Het hielp niet dat ik je las
uit de kleinoden die ik in mijn tas

verzamelde: vergelijkingen van dieren die
los van het veld elkaar

veranderden in vliegende, gestipte en o zo
beleefde vrienden; avonturen van

mannen die -zoals jij- de zeven zeeën bevoeren
en toch niet omkwamen. Aan je

ademhaling hoorde ik de geruststelling maar
je bewegingen waren die van een

schoppend kind. Nog even en ik zou me bukken
en je een kusje geven op de zere plek.