omstandigheden

O om met hen te kunnen praten. De lichte
wrevel te voelen die ontstaat als je

om elkaar geeft. Haar bezorgdheid, zijn
roekeloosheid. Het schuldgevoel

later. Het getoeter van de auto bij het glijden
langs het huis. De dozen vol

groente die ze kochten langs de weg in dit
dorp. Daartussen de verrassingen.

Het knuffelen van mijn kinderen, de brillen
kwijtrakend in hun speelgoed.

De steile trap nemend om naast mijn ziekbed
plaats te nemen. Een wapperende was

op mijn balkon. Maar dan vooral hun ogen,
hun handen, het mij zien. Het

niet zien, de buit verdelend tussen hun twee.
Schreef ik erover, dan was ik net hem.