Mijn signatuur: het te strakke jurkje, het
zwart, de ruimte tussen bepaalde delen die

altijd krapper bemeten is dan gedacht, de
heesheid, de rode wangen, de

armen wijd om hen te begroeten. Het vel
met de letters valt zodoende.

Mijn signatuur: het gevallen vers. Het gemak
waarmee ik daar sta is van hetzelfde

als waarmee ik mezelf schrijf. Haastig en
ongerijmd vergeet ik een aankondiging.

Er is een lezer die liever zoent. Er is een
schrijver die, reeds de uitgang genomen,

zich slingert tussen boom en steen, water
en weiland en alleen en thuis wil zijn.