Now I wish I could write you a melody so plain, That could hold you dear lady from going insane (Bob Dylan, Tombstone Blues)

vogels daartussen

Tussen de wimpers, zachte oogleden,
nauwelijks gesloten beelden, een

carrousel van kleuren waartussen mijn
vader zich vervormt van

gatenmasker tot damp, van lachend tot
bijzonder droef, peinzend

tot ik me bezin maar dan al weg voordat
de tijd stilstaat, mijn mamma

komt langs, mild als de neerhangende
takken van druipende bomen, dan

het kind, de geliefde van toen, ikzelf
lang voordat ik neerlag, de

film startte, herkennismaakte met de
levende delen van en opsteeg.

 

 

« »