Alsof het nooit winter wordt, opnieuw
de kleurvlekken tussen het
wisselend licht, bladeren buigend zo
diep mogelijk over het stille gras
alsof hij zojuist ging slapen, het lijf
dampend nog vanonder haar
zwaarte. Alsof er voor altijd genoeg is:
haar handen vogels die
de aarde omhoog gooien en met open
bek het voedsel vangen.
Haar voorraad een lange zomer. Alsof
het werk gedaan is, lauw
bier op de ruwe tafels, vliegen die zich
verdrinken in het vocht.
Ron
6 januari 2016 — 20:06
Mooi gespeeld met woorden ! Xxx
alja
7 januari 2016 — 08:02
vandaag is jouw inspiratie nog voelbaar 🙂