bijna terloops

Ik denk dat ik het kwijt ben – het liggen
onder zijn zwaarte zo te beschrijven dat
het makkelijk werd op

te staan, het onderhouden van de centimeters
aarde rondom mij zo dat de sneeuwklokjes
uitbundig pronkten, het

inperken van al mijn mogelijkheden zo dat
er eindelijk een nieuw project zou zijn en
ik de gangmaker – of

misschien heb ik simpelweg verloren. Ik
trek opnieuw soep uit alle ingredienten, het
huis geurt, neef K. staat met

de rollator op de stoep en verliest binnen het
evenwicht. Er groeit iets moois tussen ons,
zegt hij, als ik hem opvang.

Misschien ook hoef je het nooit te doen –
jezelf en de ander bewijzen dat jij het was
door het op te schrijven.