‘Mijn gedrag moet wel wat overeenkomsten vertonen met dat van een hond die zich terugtrekt met een bot: ze gaan onopgemerkt weg en dan zie je ze een half uur niet. Ongemakkelijk komen ze terug met modder aan hun neus. Ik doe zo ongeveer hetzelfde. Ik schaamde me altijd een beetje als ik ging schrijven. Maar als ik eenmaal weg kon glippen, de deur achter me sloot en mensen me niet meer konden storen, kon ik volle kracht vooruit en ging ik volledig op in waar mee ik bezig was’, aldus Agatha Christie.

Eva Hoeke, Schrijf en kom boven, een selectie uit ‘de dagelijkse rituelen van beroemde schrijvers en creatieven’ door Mason Currey, Volkskrantmagazine, 28 februari 2015