Dat ik haar aan raken kan, mijn arm kan
uitsteken en haar dan vind.
Geen kader om haar beeld, geen vertraging
in het spreken dat na haar
lach verschijnt. Geen bevroren afdruk na
het zwijgen. Mijn vingertoppen
in haar zij, even op haar been, langs het
dikke lange haar dat bijeenkomt
in haar hals. De zijkant van haar gezicht
als ze naast me is.
Haar geur in de dunne truien langs haar
lijf. Dan na uren haar armen
om mij heen. Thuiskomen in een versierd
huis. Thuiskomen hoe dan ook.
Blewbird
22 december 2014 — 21:21
Hoe je wie is wie aan de lezer laat!
alja
23 december 2014 — 07:43
:-), warme dagen jij, fijn dat je me leest