Een druppel bloed kan uitermate verontrustend
Zijn, niet vanaf de zere vinger of
De stuk gekuste lip maar hangend tussen ivoren
Benen die zwetend uit
Elkaar gingen, zij herinnert het zich, de loslatende
Vrucht maar ook het volgroeide
Kind, hoe ze boog om de toiletpot en de kilte
Voelde van het steen, haar
Voeten zich krulden boven het vocht, haar handen
Strepen trokken over haar dijen
Haar borsten hen troostten, dan weer hoe ze opsteeg
En met haar vingers tegen
Het plafond kon of helemaal uit het raampje zou
Verdwijnen, zonder pijn, bloedeloos
woutervanheiningen
16 juni 2014 — 10:35
Hoe mooi beeldend kun je een geboorte beschrijven?
Zo dus.
alja
16 juni 2014 — 15:14
een geboorte en een doodgaan, Wouter