De kilte van de ochtenden terwijl het licht
Rondom zoveel belooft, is als het
Wit in mijn pagina’s, de gaten in mijn tijd
Terwijl van alle kanten mijn stem
Aanzwelt, mijn lijf zich voegt en loslaat
Mijn tred een dansje wordt
De dauw op het gras, de lichte huivering
Het aarzelen nog
Daarna pas de koesterende warmte, ogen
Half toegeknepen, een liedje
Misschien, een langzaam loskomen van
De grond, het zwaaien naar
De achterblijvers, dan heb ik u bloemen geplukt
En u deze toegeworpen
hans altena
13 maart 2014 — 08:14
dat is een welkom boeket uit een andere wereld waar blijkbaar de vroege lentezon ook schijnt, blij dat je de verhuizing overleeft hebt en dat je terug bent om met je berichten ‘vanuit den vreemde’ de horizon hier weer te verbreden
alja
13 maart 2014 — 11:43
ik doe het alleen voor dit warme welkom 🙂