Poëtische verbindingen hebben een sterkere emotionele werking en activeren de toeschouwer; hij wordt meegevoerd om het leven te onderzoeken, maar zonder de hulp van een vooropgezette uitkomst of van de dwingende aanwijzingen van de auteur. Hij kan slechts met datgene waarover hij zelf beschikt de diepere zin op het spoor komen van de getoonde complexe verschijnselen. Ingewikkelde gedachten of een poëtische levensfilosofie moet men niet in een al te doorzichtig keurslijf willen dwingen. De gebruikelijke lineaire logica in de opeenvolging van gebeurtenissen lijkt verdacht veel op de bewijsvoering van een wiskundige stelling. Associatieve verbanden kunnen daarentegen een rationele en een gevoelsmatige beoordeling van het leven combineren, en bieden de kunst daarom onvergelijkbaar meer mogelijkheden. Ten onrechte maakte de filmkust hiervan te weinig gebruik. Deze weg is immers veel vruchtbaarder. Er ligt een innerlijke kracht in besloten die het materiaal, waaruit het beeld is samengesteld, als het ware kan laten exploderen.

Andrei Tarkovski, uit: Sapetschatljonnoje Vremja,
vertaald tot: De verzegelde tijd (beschouwingen over de Filmkunst) door Arjen Uijterlinde