Hem zonder meer volgend, de armen hoog
Houdend en met grote

Stappen dicht bij hem blijvend, beducht op
Monsters achter de stammen, een

Loslopende hond, kuilen, hobbels, stenen
Een uit de hand gelopen

Fantasie, hoor ik hem praten over fantastische
Beelden, improvisaties tussen

Zijn aanwijzingen en het spelen, acteurs die
Met zijn verhaallijn stoeien, effecten die

Ter plekke bedacht worden, onverwachte
Bijkomstigheden, magie

Denkt hij, de auto doemt op aan de achterkant
Van het bos, van mij

Zei hij dat ik realistisch moest worden en
Groot