Mijn mamma die op het laatst beweerde dat
Ik altijd maar met mannen schreef

Krijgt eindelijk gelijk, twee van hen tikken
Volkomen in een ontspannen tempo

Pakken sap bij de tafelpoot, de chips van
Drie avonden terug, de sokken

Van mogelijk langer gelee, in de vensterbank
Hun actiefiguren in een

Nieuwe setting, ze zuchten niet en hebben
Geen briefjes met ‘stilte’

Op hun deur, geen last ook van heimwee terwijl
Ze de wereld veroveren, geen

Lijken ook tenzij zelf gemaakt, geen beweringen
Ook die mogelijk niet kloppen