Naar willekeur lijkt het, een druk op de
Juiste knop als een soort vegen over het
Toetsenbord, zachtjes zwaaien vanaf
Grote afstand, niet kunnen slapen en dan
Nog even opstaan en doelloos bladeren
Eerst naar haar en dan
Haar pogingen welwillend maar vergeefs
En dan terug naar haar gezicht dat steeds
Verder weg
Kussen plooit, o om te kunnen slapen na
Dit gebaar en dan vervolgens weer wakker
Te blijven, armen
Nooit lang genoeg en benen nooit open
Genoeg, kruimels tussen de letters, een
Veeg opnieuw
woutervanheiningen
28 februari 2013 — 10:02
Waar je telkens opnieuw de woorden vindt weet ik niet maar dit is weer zo’n pareltje.
alja
28 februari 2013 — 12:38
Blijkbaar heb ik veel van die verstopplekjes 🙂